این بار آیه

بسم الله

دوستان، بیایید قرآن بخوانیم. بیشتر بخوانیم. هر روز بخوانیم. البته اگر خودم انجام ندهم نصیحتم ثمر گذار نخواهد بود اما گفتنش بهتر از نگفتن است. این که اسم قرآن بیاید، خودش خوب است.

امروز یکی دو آیه را می نویسم و کمی توضیح می دهم، شما هم توضیح بیشتر دارید بدهید. ایراد دارید بگیرید. حرف دل دارید بزنید. خاطره دارید تعریف کنید. خلاصه:

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد لله رب العالمین

به نام خداوند بخشنده مهربان

سپاس برای خداست پروردگار جهانیان

این دو آیه ی ساده و تکراری، هر روز خوانده ام و ترجمه اش را در امتحان های مدرسه نوشته ایم. اما واقعا معنی این آیات چیست؟ تا حالا غیر از کلیشه نگاه کرده ایم که  این کلمات چی اند؟

به نام خدا: این یعنی چه؟

"ب" در این آیه معمولا این گونه معنی می شود که متعلق به یک فعل استعین حذف شده است. یعنی کمک می گیرم از نام خدا. البته این فعل در شرایط مختلف می تواند فرق کند: ابتدئ هم یکی دیگر از احتمالات است. یعنی شروع می کنم با نام خدا.

پس تا اینجا شد: شروع می کنم با نام خدا...

"الرحمن الرحیم=بخشنده مهربان" این یعنی چه؟

من خودم نمی دانیم در فارسی فرق بخشنده و مهربان چیست و این دو کلمه چه ربطی به رحمن و رحیم دارند!

در عربی، اما، که مقصود ماست، این کلمات معنای خاصی دارند. همان طور که از عربی دبیرستان یادتان هست، فعلان صیغه مبالغه است و فعیل صفت مشبهه.

صیغه مبالغه در جایی است که کسی کاری را بسیار زیاد انجام دهد، مثل فعال یا غدار (بسیار خیانت کننده).

صفت مشبهه از صیغه مبالغه هم بیشتر است و گویی این وصف ذاتی یک نفر است، مثل کریم یا خسیس.

حالا، در این آیه هر دو را داریم، آن هم از یک ریشه (رحم). این یعنی هر یک از این دو دارند یک مرحله از رحمت خدا را نشان می دهند.

یک جنبه از رحمت این است که خدا زیاد می دهد، و به همه می دهد. این همان نعمت های خدا روی زمین است، که کافر و مومن دارند و هر چقدر بیشتر بجنبند بیشتر گیرشان می آید!

یک جنبه دیگر هم رحمتی است که مخصوص ذات خداست و خدا آن را (طبق روایات) فقط به مومنین می دهد، که می شود همان نعمت ولایت و نعمت هدایت و نعمت های بهشتی. این خیلی بهتر از قبلی است اما، خب، محدود است.

پس شد:

شروع می کنم با نام خدایی که به همه رحمت دارد و به مومنین رحمت ویژه تری دارد.

از این به بعد می شود کمی از نمازمان را بفهمیم! ؛)

شیعه با شخصیت

بسم الله

باز هم حدیث:

عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُونُسَ عَنْ مِهْزَمٍ وَ بَعْضُ أَصْحَابِنَا عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْحَاقَ الْکَاهِلِیِّ وَ أَبُو عَلِیٍّ الْأَشْعَرِیُّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْکُوفِیِّ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ رَبِیعِ بْنِ مُحَمَّدٍ جَمِیعاً عَنْ مِهْزَمٍ الْأَسَدِیِّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏ ... شِیعَتُنَا مَنْ لَا یَهِرُّ هَرِیرَ الْکَلْبِ وَ لَا یَطْمَعُ طَمَعَ الْغُرَابِ وَ لَا یَسْأَلُ عَدُوَّنَا وَ إِنْ مَاتَ جُوعاً ...

امام صادق علیه السلام فرمودند: شیعه ما کسی است که مثل سگ ناله بی صبری سر ندهد و مثل کلاغ طمع نکند، و حتی اگر گرسنگی بمیرد هم از دشمن ما گدایی نکند.

یکی از چیزهایی که ائمه دوست دارند در یاران خود ببینند روح بزرگ و شخصیت باوقار و سنگین است. کسی نتواند به صورت خوب و باشخصیت جلوه کند نزد ائمه جایگاه پایینی دارد. به خصوص اگر سبک بودن انسان در مقابل دشمن اهل بیت نمود داشته باشد. کسی که نتواند فقر و تنگدستی را تحمل کند، و همیشه چشمش به دنبال کسب مال بیشتر باشد، محبوب اهل بیت قرار نمی گیرد. بدتر از این حالت این است که این طمع و بی صبری او در مقابل دشمن هم آشکار شود.

من اگر بخواهم شیعه ی خوبی باشم، نباید هنگام انتخاب کار به دنبال پول بیشتر آن باشم، و یا هنگام خرید کالا به دنبال سود بیشتر آن. کسی که حاضر است کالای دشمن اسلام و اهل بیت را به امید چند تومن سود بیشتر بخرد، اما کالای محبین اهل بیت را نخرد، چه بسا (به شهادت این روایت) از زمره شیعیان خارج شود.

من اگر از شرایط بد اقتصادی بنالم، یا سعی کنم با طمع زیاد بر مال خود اضافه کنم، یا به دشمن رو بیاندازم که کار اقتصادی مرا جلو ببرد، شاید مصداق همین روایت شوم.

البته من بحث سیاسی نمی کنم، چون صحنه سیاسی کشور پیچیدگی های خود را دارد؛ اما همین ملاک ها می تواند در عرصه اجتماعی و بین المللی ما هم جاری باشد. بالاخره، کشور ما هم قرار است یکی از شیعیان امام صادق علیه السلام به شمار بیاید.

البته حرف من که حرف آخر نیست، یک فهم مبتدیانه از یک روایت است. نظر؟

اخلاق

بسم الله

یک حدیث دیگر:

وَ بِالْإِسْنَادِ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ مَالِکِ بْنِ عَطِیَّةَ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ الثُّمَالِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ: مِنْ أَخْلَاقِ الْمُؤْمِنِ الْإِنْفَاقُ عَلَى قَدْرِ الْإِقْتَارِ وَ التَّوَسُّعُ عَلَى قَدْرِ التَّوَسُّعِ وَ إِنْصَافُ النَّاسِ وَ ابْتِدَاؤُهُ إِیَّاهُمْ بِالسَّلَامِ عَلَیْهِمْ.

امام سجاد علیه السلام می فرمایند: یکی از خلقیات مومن این است که انسان تا همان اندازه که تنگدستی اش اجازه می دهد، انفاق کند، تا همان اندازه که خدا روزی اش را زیاد کرده، راحت بگیرد، با مردم با انصاف بر خورد کند، و از زودتر از بقیه سلام کند.

قابل توجه ما بچه مسلمون هاست! آقا مسلمونی همه اش به احکام نیست. به اون هم هست، اما بعد از عقائد، و قبل از احکام، اخلاقه که مهمه.

آدم با ایمان رو باید با اخلاقش بشناسند. باید جوری بشه که اگه کسی دید که یه نفر دست و دلبازه، زود سلام می کنه، با انصافه، بگه این شیعه است و پیرو امام سجاد. نه مثل الان که ...

هی ...

استارت کار

به نام آن که دوستش دارم و دوستم دارد

این، جایی است که باید در آن بنویسم. 

چه بنویسم؟ 

در باره ی ایران بنویسم؟ یمن؟ غزه؟ لبنان؟ ژنو؟ بنزین؟ انقلاب؟ تاریخ؟ غرب؟ جهان عرب؟ داعش؟ هنر؟ فیلم؟ انیمیشن؟ هالیوود؟ 

همه این ها ذهن مرا درگیر می کند، اما چیزی نیستند که خیلی بلد باشم تا در باره آن ها صحبت کنم. نه این که صحبت نکنم درباره ی آن ها ولی نظر حرفه ای که ندارم که بدهم!

من حوزوی ام. دین می دانم. قرآن می دانم. حدیث می دانم. تاریخ اسلام می دانم. نه این که خیلی بدانم. آن قدر می دانم که بتوانم حرف بزنم. یعنی احساس کنم که باید حرف بزنم.

حدیث و قرآن می خوانم برایتان. شما هم به حرف من که نمی خواهید گوش کنید. حرف خدا و پیغمبر است. البته از خودم هم حرف می زنم که خواستید گوش کنید، نخواستید نکنید.

حدیث اول:

***

 وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ قَالَ: قَالَ النَّبِیُّ ص‏ إِنَ‏ خِیَارَکُمْ‏ أُولُو النُّهَى‏ قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَنْ أُولُو النُّهَى قَالَ هُمْ أُولُو الْأَخْلَاقِ الْحَسَنَةِ وَ الْأَحْلَامِ الرَّزِینَةِ وَ صِلَةِ الْأَرْحَامِ وَ الْبَرَرَةُ بِالْأُمَّهَاتِ وَ الْآبَاءِ وَ الْمُتَعَاهِدُونَ لِلْجِیرَانِ وَ الْیَتَامَى وَ یُطْعِمُونَ الطَّعَامَ وَ یُفْشُونَ السَّلَامَ فِی الْعَالَمِ وَ یُصَلُّونَ وَ النَّاسُ نِیَامٌ غَافِلُونَ.

***

پیامبر مکرم اسلام فرمود: بهترین شما صاحبان عقل اند! گفتند ای رسول خدا صاحب عقل کیست؟ فرمود:

کسانی که صاحب اخلاق خوب، خویشتن داری های باوقار، ارتباط با ارحام و اقوام، نیکوکاری با پدران و مادران، و وفاداری با همسایگان و یتیمان باشند، غذا می دهند، سلام را در عالم آشکار می گویند، و در زمانی که مردم خواب و غافل اند نماز می خوانند!

***

دو لحظه صبر کنید!

در لحظه اول از زیبایی این حدیث و دنیایی که همه در آن طبق میل پیامبر تربیت شده اند، لذت ببرید.

در لحظه دوم ببینید که چقدر شبیه انسان های صاحب عقل هستید!

حالا می تونید برید.